Okruchy

Spis treści
Marta Uberman, Ludzki świat rzeczy
Janusz Kirenko, * * *
Lucjan Rybak, * * *
Janusz Kirenko
I. Postanowiłem pisać
II. Jestem tylko pedagogiem
III. Moje „lustro mentalne i intelektualne”
IV. Początkiem są także przełomowe zdarzenia
V. „Quo vadis, Domine?
VI. Przewartościowania
VII. Wszystko płynie
VIII. W okresie wakacyjnym
IX. Powitania i pożegnania
X. Jakby coraz mniej
XI. Będąc w Wiedniu
XII. Siedzę i obserwuję
XIII. Czar wędkarskiej wyprawy
XIV. Oczywiście
XV. Miałem pisać codziennie, więc się staram
XVI. Jak wiele wysiłku
XVII. W czasach handlowania wszystkim
XVIII. Wbrew pozorom
XIX. Z wieloma wózkami inwalidzkimi
XX. Właściwie to jestem szczęśliwy
XXI. Coraz bardziej widoczną łysinę
XXII. Przesyłanie następcom
XXIII. Bezsilność
XXIV. „Życie to nie teatr”
XXV. Zapomniałem
XXVI. Bawią mnie, ale i irytują różni mentorzy
XXVII. Posiadam
XXVIII. W pewnym okresie życia
XXIX. Dotyk
XXX. Chciałbym ponarzekać
XXXI. Ci, którzy najwięcej nam zawdzięczają
XXXII. Zapewne każdy pragnie być kochany
XXXIII. Popełniłem kolejny błąd
XXXIV. Szlachetny dystans jest najlepszym lekarstwem
XXXV. Od dłuższego czasu
XXXVI. Niedawno
XXXVII. Mojemu życiu towarzyszą marzenia
XXXVIII. Wielu panom nie polecam
XXXIX. Pomny własnych niedoskonałości
XL. Mam ten komfort
XLI. Na koniec
XLII. Z nieskrywaną ciekawością patrzyłem
XLIII. Ostatnio słyszałem
XLIV. People AreStrange
XLV. Już nie myślę o rzeczach
XLVI. Chemia między ludźmi
XLVII. Podobno władza i pieniądze
XLVIII. Które z oblicz jest prawdziwe?