Dekonstrukcja metafizyki. Powstanie (J. Derrida) – Rozkwit – Niespełnienie (R. Rorty)

Praca W. Zięby jest w pewien sposób dziełem kompletnym, niezwykle kompletnym i przemyślanym, a do wskazanego już „potopu” polskich rozpraw o postmodernizmie wprowadza ważny element porządkujący i systematyzujący niezwykle złożoną materię tego fenomenu intelektualnego i cywilizacyjnego, jakim jest dekonstrukcjonizm (tym bardziej że łączy się on nie z progresizmem czy utopizmem, ale ze specyficznym „konserwatyzmem” społecznym!). Zestawienie J. Derridy i R. Rorty’ego pozwala nawet Autorowi na próbę „zamknięcia” tego ruchu w układzie obietnic i niespełnień, co dodaje „systemowości” przedstawionym rozważaniom. Istotne jest też ogólne przesłanie tej znakomitej rozprawy: iż sama walka z „metafizycznością” nie pozwala jeszcze uniknąć używania w jej toku tych samych narzędzi myślowych „metafizyki”, które się chce z myślenia i kultury wykorzenić. Należy zatem wspierać również rozwój tych tradycji owego myślenia, które mogą dać bardziej interesujące koncepty i systemy potrzebne do dalszego istnienia człowieka i jego cywilizacji.