Uwięzione rodzicielstwo. Potencjał innowacyjnych rozwiązań penitencjarnych w kontekście społecznych zagrożeń i szans

Monografia w sposób wielostronny prezentuje wybrane zagadnienia dotyczące funkcjonowania polskiego i czeskiego systemu penitencjarnego. Autorka patrzy na problem resocjalizacji z perspektywy potencjału tkwiącego w rodzinie osadzonego. W swoich rozważaniach wskazuje nie tylko ujemne strony izolacji więziennej z dala od rodziny, ale też istotne czynniki wpływające na codzienne funkcjonowanie rodzica więźnia. Do tych elementów (zmiennych) Autorka zalicza: wsparcie ze strony rodziny, więź z dziećmi pozostającymi na wolności, osobiste przeżycia związane z odbywaniem kary pozbawienia wolności. Zwraca też uwagę na często niedostrzegane problemy dzieci osadzonych, tych pozostających na wolności i tych, które przebywają z uwięzionymi rodzicami w domach dla matki i dziecka przy zakładach karnych.
Wsparcie zakładu penitencjarnego poprzez tworzenie programów integracji rodzin mających na celu podtrzymanie więzi osadzonych z rodzinami, a szczególnie z dziećmi, to istotny czynnik w procesie resocjalizacji. Działania te i ich wpływ na zachowania więźniów pozwalają zaprojektować optymalnie dopasowany model postępowania penitencjarnego wobec skazanych na karę pozbawienia wolności. Autorka umiejętnie obrazuje prowadzone przez zakłady karne programy penitencjarne mające na celu wykorzystanie potencjału, którym dysponuje rodzina, poszukiwanie zasobów społecznych i zadbanie o relację osadzonych z osobami bliskimi, a tym samym skierowanie ich życia na właściwą drogę.